De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep

Verhalen die betrekking hebben op langere reizen waarin de Bronsmotor een hoofdrol speelt. Dan kan een reis zijn die in het verleden is gemaakt maar ook een reis die op dit moment op het forum is te volgen.
Plaats reactie
brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep

Bericht door brons_ad » 04 mar 2008, 20:43

De 4de reis - de voorbereidingen.

U weet het vast nog wel van de voorgaande reizen, MS. Damsterdiep en de bemanning houden van varen en van Frankrijk.
De belevenissen kunt u hier op het forum blijven volgen in een niet regelmatig verschijnende verhalenreeks.

------------------------------
Afbeelding
Een vrij gevoel, mooi weer en prachtig water.


Niet alleen het reizen met je eigen schip is leuk, de voorbereidingen spelen daar een grote rol in.
Het is niet alleen verzinnen wat je idee van de volgende reis is maar ook er voor zorgen dat je die reis goed voorbereid kunt maken.
Dat houdt vooral in dat je schip en jijzelf in goede konditie moeten zijn.
Een serieuze hellingbeurt, goed in de verf.
Kontrole van alle motoren, verse olie en filters, extra onderhoud, bv. nieuwe hydraulische slangen op het stuurwerk, een nieuwe bougie en een nieuwe sproeier in de brander van de cv.ketel, bedankt Antoon!
De houten luiken waren zodanig slecht dat er nu 40 nieuwe luiken op liggen, prachtig, bedankt André!
De afgelopen winter hebben we doorgebracht op een mooie plek in de Bierhaven in Rotterdam onder de hoede van het Havenmuseum, bedankt, Rein!
Ook diverse nieuwe gedraaide onderdelen voor de BRONS gemonteerd, het is toch een motor van 83 jaar oud, bedankt Hans!
Onze “webmaster” wil weer onze belevenissen op de BRONS-site zetten, iedereen kan meelezen, bedankt Ad!

Afbeelding
De hellingbeurt


Varen trekt, Frankrijk trekt, als je die twee zaken combineert is het vrij logisch dat je weer naar Frankrijk gaat als je weer wilt gaan varen.
En dat doen we dus.
Het is de laatste dag van februari 2008 als we na maanden in de Bierhaven de mast laten zakken en de trossen losmaken.
We liggen alweer een tijdje stil en het gaat wel kriebelen al is het nog een beetje winter.
Het schip is er klaar voor en wij ook.

Afbeelding
De nieuwe luiken.


We gaan wel nog even via Haarlem en Breda op (klein)kinderbezoek.
Dat kan natuurlijk ook per trein maar per schip is leuker en we hebben tijd genoeg nietwaar?
We nemen als het ware een aanloop.

Jullie gaan weer van ons horen!!!

Ruud en Anneke en Lex,
ms. Damsterdiep

ruud guikink
Berichten: 12
Lid geworden op: 02 feb 2006, 21:22

Re: De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep

Bericht door ruud guikink » 08 apr 2008, 16:47

Bedankt voor alle reeds geplaatste en komende reakties van een ieder.
Ik vind varen leuk, ik vind schrijven leuk en ook de reakties zijn welkom!!
Tot mails!!!! Ruud
Ruud en Anneke varen met de luxemotor "Damsterdiep" (1926) met de originele BRONS 1D25 met verstuiverbakje in Nederland, Belgie en Frankrijk. Zie ook de reisverslagen op de BRONS-site, als je geinteresseerd bent.

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis deel 2

Bericht door brons_ad » 08 apr 2008, 19:49

Maart 2008

Toen wij uit Rotterdam vertrokken
Met de Damsterdiep, die ouwe schuit…..

Afbeelding
De eerste stop


Het valt nog niet mee om zo’n nieuw verslag behoorlijk te beginnen, ik moet de juiste sfeer nog wel te pakken krijgen.
Of ons rondje Nederland een aanloop is naar Frankrijk of een afscheidsrondje of allebei kan ik moeilijk bepalen, feit is dat in Nederland varen óók leuk is, zelfs met slecht weer.
Na een weekje Haarlem in de buurt van Daphne, Ico en kleindochter Yfke gaan we over het Noordzeekanaal en het Amsterdam-Rijnkanaal naar Jutphaas.
We overnachten aan een lege steiger, ’s zomers ligt het hier altijd vol.
Dat zal op meer plaatsen blijken, per slot is het begin maart en over het weer ga ik hier niet schrijven!!

Afbeelding
Jutphaas.


In de sluis van Vianen liggen we samen met een cementtanker, we kunnen hem net bijhouden met onze BRONS, het gevolg is wel dat alle bruggen snel draaien.
Hij draait de Linge op en we besluiten er achter aan te gaan.
We hebben de Linge nog nooit tot Geldermalsen bevaren dus dat doen we dan ook gelijk maar.
Een paar dagen in Asperen, in Geldermalsen en in Leerdam (sneeuw!!)

Afbeelding
Sneeuw en zon in Leerdam.


We krijgen nog bezoek van Ab en Agnes, van Ali, van Rijka en Piet en van Hugo, die ons nog een mooi stuk rivierenland laat zien.
We zijn eigenlijk het enige bewegende schip op dit riviertje.

Het is zondag 23 maart als we voor de sluis van Gorinchem drijven maar de zondagschuttingen beginnen pas op 1 april. Niet aan gedacht! In een flinke sneeuwjacht afgemeerd aan een kade.
Op maandag willen we in Werkendam stoppen voor een paar nieuwe accu’s maar het ligt overal erg vol met af te bouwen schepen, het gaat goed met de binnenvaart.
Het lukt ons niet goed bij de kant te komen, ander keertje accu’s kopen dan maar, in Den Bosch of Maasbracht of zo.

We weten op steeds meer plekken een goedkope of gratis ligplaats, Breda is daar één van. We liggen er een week op een gastvrije plek met lieve buren.
Ook zien we Don, Femke en de kleinzoons Guus en Bas gelukkig nog een paar keer.
We zijn nu een maand uit Rotterdam weg en zijn daar hemelsbreed wel 60 kilometer vandaan, wat een reizigers!!

Afbeelding
Breda.



Over de Bergse Maas van Breda naar Den Bosch is 57 kilometer varen, we doen daar 9 uur over!!
Niet alleen door drie sluizen maar vooral door een tegenvallende stroom op de Maas, soms ruim 4 km.
We besluiten om verder via de Zuidwillemsvaart naar Maastricht te gaan, wel meer sluizen maar géén tegenstroom.
De 25 pk BRONS is ons vast dankbaar……

Afbeelding
Den Bosch, sluis 0, hoezo sluis 0?


We verlaten jullie dus in Den Bosch, geen idee waar de volgende aflevering vandaan komt!!

Ruud, Anneke en Lex, ms. Damsterdiep

-----------------
Er is ook een fotoalbum op:
http://album.zoom.nl/user/bronsmotor

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk deel 3

Bericht door brons_ad » 14 mei 2008, 20:33

Ms. Damsterdiep, frankrijkreis 4-deel 3, april 2008

Wat is Den Bosch toch een mooie en aangename stad.
Je kunt er goed (gratis zonder voorzieningen) liggen, de stad op loopafstand.
We kunnen zelfs Lex er goed uitlaten met veel vrije ruimte in de buurt.
Een accufirma levert ook nog 2 nieuwe accu’s af, niet gratis….
We liggen er 3 nachten en ontmoeten er oude bekenden, Rob en Marian.

De doorvaart door Den Bosch is altijd leuk. Men heeft plannen om een bypass kanaal te graven net als bij Eindhoven en Helmond maar daar zijn nog geen sporen van te zien.
Wel worden de sluizen van de Zuidwillemsvaart successievelijk gerenoveerd en geschikt gemaakt voor centrale bediening.
Er is vrij veel vaart (kempenaars-50-60 x 6.60 m. maar ook grotere schepen) met oa. zand, grind, tapioca en kunstmest.
Vrijdag 4 april vertrekken we uit Den Bosch en overnachten in een oude kanaaltak bij Helmond.

Afbeelding
kasteel Helmond

Zaterdag doen we wel 5 (vijf) sluizen binnen 20 km., leuk, hè, in dit “vlakke” landje van ons.
Over het weer praten we niet…..
Zondag komen we aan in Maastricht, de dam is leeg op een flinke luxemotor na, de Stella Maris, ook op weg naar Frankrijk.

Afbeelding
Maastricht

En Frits en Nell liggen er met de Shell 5, op weg naar Budapest.
Klein wereldje…….!

Afbeelding
Shell 5

Op 9 april schutten we België binnen via de sluis Ternaaien, we mogen voor de allereerste keer in de grote kolk (14 meter verval, gelukkig met drijvende bolders) maar dat is alleen omdat de kleine kapot is.
De Maas stroomt flink en daar zullen we nog lang last van hebben, 3 á 5 km. stroom tegen, tocht van Maastricht naar Huy, 60 km.
Belgiese overnachtingen in Huy, Profondeville en Dinant.

Bij Givet gaan we zonder problemen de franse grens over.
Dankzij onze vriend Willem Mulder in Lyon hebben we al een frans vaarwegenvignet (mét korting voor 1 april!).
We krijgen een mooi geel kastje mee dat heel veel volgende sluizen voor ons moet aktiveren, in de buurt van een gemarkeerde paal op de oever druk je op een knop op het kastje en voilá: Sesam, open u!
Gelijk door de tunnel van Ham, 565 meter lang zonder licht.

Afbeelding
Tunnel van Ham

Twee jaar geleden schampten we hier met de zonnetentstokken flink tegen de wand, maar de tent is deze keer nog niet opgebouwd, we leren bij!!

We zijn nu op het Canal de la Meuse, varen veel stukken op de rivier de Maas met soms afleidingskanalen voor de sluizen.
Hoe hoger we komen, hoe meer en hoe langer de afleidingskanalen.
Groot voordeel, daar staat geen stroming.

Wel grappig in deze moderne tijden, we hebben er een taakje bij, in de iets intensiever bewoonde gebieden, stadjes of bij een sluis of zo, kijken of er een vrije wifi-internetverbinding is en zo ja: snel de mail binnenhalen.

Afbeelding
emailen

Als je dat bedenkt: maf eigenlijk op zo’n oud scheepje, van buiten antiek, de motor antiek en van binnen behoorlijk modern: generator, centrale verwarming, elektrisch koken, flat screen tv, superstereo, laptop, noem maar op!!
Maar goed dat niet iedereen dat weet!!

De Maas stroomt behoorlijk hard, het is echt: “ik worstel en kom boven” hier en daar, zeker op de smallere panden, zo nu en dan toch 6 (zes) kilometer tegenstroom, de BRONS stampt rustig z’n 280 klappen…….

Inmiddels zijn we al weer 120 meter boven zeeniveau, met elke sluis stijgen we toch gemiddeld een meter of drie.

We overnachten oa. In Monthermé, gewoon aan de oever met vijf lijnen én het anker uit (stroming, weet je nog?)
Dinsdagmorgen om ½ 9 klopt de VNF (zeg maar: de franse rijkswaterstaat) bij ons aan: weg wezen hier en drie kilometer verder boven de volgende sluis gaan liggen,
Maas gestremd door VNF ivm. teveel stroom op de (regen)rivier.
We liggen twee dagen prima bij sluis Bogny , elektriciteit van VNF uit het sluishuisje.
Wel weer grappig, de nederlandse teletekst weet eerder dat de stremming is opgeheven dan de VNF zelf!!!!
Na het verdwijnen van de melding op teletekst bellen we de VNF en die bevestigt dat we kunnen varen en ze komen dan ook de sluizen wakker maken!!!!
17 kilometer en drie uur verder meren we af in Charleville-Mézières.

Er is een misverstand over de tijden van sluisbediening en daarom liggen we een dag later voor een gesloten “Ecluse de Donchery” aan een hoge graswal met raar gelegde trossen en de loopplank schuin omhoog, voor Lex natuurlijk!

Niet echt een probleem maar de volgende dag realiseren we ons na vijf kilometer dat er nog een tros op de sluis ligt…!
Bij de volgende sluis afmeren, wéér moeilijk en met de fiets en de kar terug naar Donchery, bergje op, bergje af, de man bij de sluis had de tros keurig opgerold in de schuur, bergje af, bergje op, spullen weer aan boord en varen maar weer.
’s Avonds zijn we een beetje moe, gek, hè?

In Sedan, Mouzon en Stenay liggen we steeds alleen aan de kade, geen schepen te zien, onderweg een enkel huurjacht.
De stroom blijft flink maar wordt geleidelijk wat minder.
Naarmate we hoger komen wordt de rivier smaller en minder vaak bevaarbaar, daarom worden de afleidingskanalen naar de sluizen (geen stroom) ook langer en schieten we gelukkig wat beter op.

Van Givet tot Dun-sur-Meuse krijgen we alle (30) sluizen aan de gang met het sesam-kastje, de volgende twaalf sluizen of zo zijn ineens handbediend zoals in de afgelopen 150 jaar!!
Het kastje mogen we houden want verderop is de handel weer automaties, wie begrijpt de politiek van deze waterwegenbeheerder?
Overigens wel leuk dat ik weer mee kan draaien aan de schuiven en de deuren, het voelt goed om je eigen schip te schutten én goed voor de conditie….

In Stenay scharrelen we achteruit onder een brug door het haventje in en meren af aan een ponton met stroom en water voor €10, een redelijke prijs in deze tijden.
De havenmeester zag het schip en vroeg of ie langer was dan twaalf meter…

We varen al een paar dagen regelmatig met de stuurhutdeur open maar dinsdag 22 april slaat de lente onverhoeds toe, het is gewoon warm!
In Consenvoye liggen we aan een mooie grasrand net boven de sluis, superstil, superdonker ’s nachts.

Op 23 april lopen we Verdun binnen en liggen aan een lange lege steiger in het centrum met elektriciteit en water voor helemaal niks, noppie, gratis, niente!!!
Goed gepland, jochie, want hier blijven we een dag of 14, Ann gaat voor een weekje naar Nederland; kleindochter Yfke, die 3 mei één jaar wordt, is een oma-magneet!!

Over Verdun en omgeving ga ik niet schrijven, lees de geschiedenisboeken maar.
Wél hebben we in het weekend een Venetiaans carnaval met zeker 150 prachtige kostuums, recht voor de Damsterdiep, we zitten eerste rang!!

Afbeelding
venetiaans carnaval in Verdun

Ons bezoek aan Verdun heeft wat langer geduurd dan we dachten:
Ruud wordt ziek en heeft volgens de dokter een niersteentje of één of andere ontsteking.
In ieder geval helpen antibiotica en ibuprofen hem er weer bovenop!!

Inmiddels is van lege steigers geen sprake meer, het seizoen is wel begonnen, de “grijze golf” haalt ons in!!

OK, lieve beste mensen, zo gaat het steeds, echt plannen is er niet bij, het is alweer half mei als we Verdun na 18 dagen verlaten, het gaat snel.
We wensen jullie allen, met of zonder schip, een mooie zomer,

Ruud, Ann, Lex, ms. Damsterdiep, 14 mei 2008, Verdun, Frankrijk

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

Re: De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep

Bericht door brons_ad » 31 mei 2008, 20:05

Om het verhaal vooral leesbaar te houden worden de reacties na enige weken weer weg gehaald.
Dit is voornamelijk op aandringen van Ruud en Anneke zelf, wilt u ze een berichtje sturen dan kan dat natuurlijk ook via de mail. Op reis hebben ze vaak geen internetverbinding voor handen.

Ik heb net bericht gehad over de route en plaats waar ze nu zijn:

Na een rondje Moezel en Saar in Duitsland zijn we weer terug in Frankrijk op het
"Canal des Houllieres de la Sarre".
Het gaat hier allemaal OK
.

Er is ook een fotoalbum op:
http://album.zoom.nl/user/bronsmotor

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk deel 4

Bericht door brons_ad » 14 jul 2008, 21:06

deel 4 , mei/juni 2008

Na een stilligperiode van 2,5 week in Verdun komt de oude BRONS na de nodige handelingen weer tot leven.

Denk daar niet te licht over beste, lieve lezers en lezeressen;
hier volgt een korte samenvatting van het starten:
Smeeroliepeil controleren, cilindersmeerapparaat doorpompen, vetpotje op de koelwaterpomp kwart slagje draaien, oliedruppelaar van het hoofdlager openzetten, 15 smeerpuntjes met de handspuit smeren, op stand tornen, buitenboord-koelwaterkraan open, brandstofkraan open, hoofdluchtkraan open, schroefasvetpot slagje draaien, brandstof voorpompen naar het bakje (!), brandstofregeling open zetten, startluchtkraan open zetten (het eigenlijke starten) met de linkerhand, als de motor op toeren komt snel sluiten en de nokkenas verschuiven met een hendel met de rechterhand; als de BRONS oppakt snel de brandstofregeling een beetje terugzetten, met de rechtervoet de koppeling in neutraal houden anders draait de schroef al teveel mee (oud spul allemaal), direct controleren of smeerolie en watertoevoer werken, oliedruppelaar van het hoofdlager dichtzetten, luchtcompressor smeerpotjes draaien (vijf), evt. water aftappen met kraantjes, voelen of compressor vrij loopt, zwieper geven en de compressor inschakelen met de drijfriem om de startluchtfles weer op druk te brengen, beetje warm draaien, trossen los en gaan!!!

Afbeelding
oud maar goed!


Zo luitjes, dat is wat anders dan een sleuteltje omdraaien………maar vanaf nu kan iedereen het!!

Vanaf Rotterdam zijn we tot nu toe alleen maar omhoog geschut, inmiddels net 200 meter boven de zee.
Nog niet spectaculair en dat hoeft ook niet want nog 20 sluizen te gaan en dan zijn we op het bovenste pand van het Canal de la Meuse bij Troussey en (jullie zien de bui al hangen) jawel, dan schutten we weer naar beneden!!
Als dat niet zo was had je al die kanalen en sluizen niet nodig én kon je hier niet zo lekker varen.


Afbeelding
mooie vertaling.

We verlaten Verdun op 12 mei 2008 en overnachten in La Croix sur Meuse, in St. Mihiel (water én elec gratis, net als bv. Verdun een gewilde plek bij Hollanders……).
We stoppen in Commercy achter de Aldi voor boodschappen en overnachten ook nog in Euville, daar is niks te beleven.


Afbeelding
tunnel van Foug.

Na de 867 meter lange tunnel van Foug in het hoogste pand moeten we het kastje voor de afstandbediening inleveren en volgt een snelle afdaling via 12 sluizen op een paar honderd meter van elkaar, sluis 25 spuugt ons om half vier de haven van Toul in.

Afbeelding
vroegere jaagwerker in Toul.

Zeven geladen spitsen de afgelopen dagen.
Vroeger was het natuurlijk veel drukker maar toch…
Spitsenvaart lijkt aan te trekken.
We zijn er een beetje te oud voor maar anders….!!

Dinsdag 20 mei verlaten we Toul en schutten de Moezel op, na vijf weken weer groot water, ook leuk.

We overnachten in Liverdun aan een leuke steiger op de Moezel en zoeken het oude kanaal op (spitsenmaat) dat met een tunnel van 350 meter vrijwel onder de stad doorging en met een geheel verdwenen aquaduct over de Moezel.
Dat was in gebruik vóór het kanaliseren van de Moezel in de jaren ‘60, nu varen daar schepen van 3000 ton!!

Afbeelding
kanaalpand en tunnel dicht.

We schutten vijf sluizen (185 X 12 meter) mee naar beneden richting Metz met een Nederlander, de Mondeo, 110 X 11.45 meter.
Hij had op de heenreis steenkolen in van IJmuiden naar Nancy en nu plastic buizen voor Antwerpen.
De meeste grote vrachtschepen zijn trouwens Nederlands, werk genoeg kennelijk.

Metz, wat een plezierige en mooie stad en wat een prachtplekkie om te liggen:
vlakbij het centrum (autoluw!) en toch mooi en rustig voor een oude ongebruikte sluis.


Afbeelding
ligplaats in Metz.

Echt prima, we kunnen Damsterdiep hier veilig laten als we gaan stadten(?)!!
Internetten kunnen we bij de Tourist Info, gratis!!
We lopen onze zolen dun in en om de stad, er zijn nog veel verdedigingswerken te zien zoals de Porte d’ Allemagne.

De Duitse en de Luxemburgse grens komen naderbij, nog één nachtje in Sierck-les-Bains
(vergane glorie, ook al) en dan gaan we bij Schengen (van dat verdrag) de grens over.
De Duitsers hebben weer hele andere vaarbewijzen verzonnen dan wij, mijn grootvaarbewijs is hier waardeloos.
Met kleine schepen mag iedereen hier varen maar Damsterdiep is te groot voor die vrijheden. Eigenlijk varen we hier dus illegaal.

Voor sluis Grevenmacher denken we af te meren voor de nacht, tegen een schuine kade, dus met een paar autobanden onder de kim, hoe dat werkt weten we wel.
Er wordt echter toch wel druk gevaren en we krijgen het schip niet goed op de plek.
We besluiten om mee te gaan met een vrachtschip en verderop te gaan kijken.
Meeschutten scheelt trouwens € 4.50, dat moet je elke sluis op de Moezel betalen als je alleen schut als “Sportboot” of “Vergnügungsdampfer”.
Nét beneden de sluis blijkt een mooie kade te zijn!
Niet gezien met wandelen! Nou ja!!

Enigszins gespannen meren we af in Wasserbillig (Luxemburg) om te slapen en gaan bij Konz de Saar op.
Wat een prachtige rivier en wat weinig waterpolitie!!
We meren voor een paar uur af in Saarburg en klimmen naar het oude kasteel, wat een uitzicht.


Afbeelding
mooi Saarburg.

In het stadscentrum is een waterval met een verval van 18 meter, prachtig natuurlijk.
Met ons vinden vele toeristen dat ook!
Er is een beroemde korte bocht in de Saar, de Saarschleife, zeer gewild bij rondvaartboten.
Vóór ons vaart een Zwitsers passagiersschip van 110 meter maar we laten hem lekker gaan en we meren af bij een muurtje en slapen zéér donker en zéér stil op een illegale plek zonder vaarpatent.
Al die sterren zie je toch wel!!

Na zes grote sluizen komen we in Saarbrücken aan, druk maar met een mooi centrum, waar we lekker buiten een grote duitse biefstuk eten.
Na de laatste grote sluis (geheel vernieuwd in 1999) is de vaarweg ineens alleen nog maar geschikt voor spitsen (en kleiner natuurlijk, bv. Damsterdiepjes of jachten).

In Sarreguemines gaan we weer de franse grens over en ik moet zeggen dat dat toch relaxter vaart…..
We spreken een duitse jachtenschipper en die zei dat we echt geluk hebben gehad, met hetzelfde gemak lig je aan de ketting tot er een boete betaald is én je een loods hebt geregeld! Sic!


Afbeelding
zeeschip in binnenvaartmaat.

We zijn aangeland op het “Canal des Houillières de la Sarre”, een kanaal van 75 km. met 30 sluizen tussen het Saar-kolengebied en het Marne-Rijnkanaal.
Elke sluis weer met z’n eigen sluishuisje maar tegenwoordig wonen sluiswachters zelden nog bij het kanaal.
De huisjes zijn dan ook vaak verlaten en in verval.

Werkelijk een prachtig kanaal, zeer landelijk en rustig, ook hier is de beroepsvaart verdwenen en de zaak drijft op “plaisance”.
De helft van de sluizen is automaties bediend (weer met zo’n geel knoppenkastje dat je meekrijgt) en de andere helft volgt de komende jaren.
Het kanaal is halverwege de 19e eeuw gegraven teneinde kolen naar Mulhouse te kunnen vervoeren, 400 kilometer of zo met gejaagde schepen en -tig (toen uiteraard handbediende) sluizen!!
Ongelofelijk wat mij betreft maar wel waar!
Ik blijf me verbazen over die geweldige franse kanalen-infrastruktuur!
Én de menselijke inzet van vroeger natuurlijk.

We liggen oa. een weekje in Mittersheim aan een aardige kade met stroom en water voor weinig, we schilderen wat en maken eindelijk een aantal klussen af.
De voertaal kan hier Duits of Frans zijn, ik proef bij de bewoners een voorkeur voor Duits.
De grens is hier dan ook in de loop van de tijd nogal eens verlegd…..

Het kanaal komt uit op het hoogste pand van het Marne-Rijn kanaal. Een stuk van 33 kilometer zonder “ernstige” obstakels zoals sluizen.
We gaan in oostelijke richting en varen wat heen en weer tussen de driesprong en de tunnels (Hesse, Niderviller) om een goede opstapplek te vinden voor Ann’s moeder(84) en Piet(75) en vinden die in Xouaxange, echt wel!!
Van daar naar Saverne is ook het mooiste stuk dus dat komt goed uit.

Zondagavond 15 juni arriveert het stel en de volgende dag varen we naar en door de twee tunnels (475 en 2300 meter) en de prachtige scheepslift (verval 44 meter) en meren af op een voor veel mensen bekend plekje met schitterend uitzicht op de lift én een picknick-tafel én hout voor een vuurtje!!
We eten buiten en hebben een prima dag!

Afbeelding
scheepslift Arzviller.

Afbeelding
stukje van de oude route.

Er zijn nog stops in Lutzelbourg, Saverne, Dettwiller en Burmath.
Zondag 22 juni verlaten Rijka en Piet de Damsterdiep weer, hun auto staat wonderlijk genoeg alweer bij het schip….en Ruud maakt zijn fiets schoon…..


Afbeelding
plekje voor Lex.

We meren op maandag 22 juni af in Souffelweyersheim, 5 km. van Straatsburg.
Liggen, elektriciteit en water gratis, hoe kan het.
Een vriendelijk dorp met een kleine kern.
Grote gelede bussen rijden de hele dag af en aan, er zit vrijwel niemand in.
Onder een struik staat een paar gympen en onder een bankje een paar slippers, dagenlang.
Dorp aan het kanaal…………
Mooie plek voor een paar rust/klusdagen.
Er wordt gewassen, gespoeld, opgeruimd, geschilderd.

We hebben al weer ruim 200 draaiuren met die oude BRONS achter de rug, olie verversen dus.
Er is met zo’n ouwe kar toch wel flink uitwisseling van gasolie en smeerolie langs de zuiger, per slot zit deze (overmaat)zuiger er al weer 64 jaar in, enige slijtage is niet ondenkbaar……

Eind juni meren we af in Straatsburg langszij de Tristan da Cunha (met bronsmotor 2EA) van een BRONS-forumlid Jan-Robert en Bertje Braat.


Afbeelding
2x brons in Straatsburg.

Ze liggen hartje stad vlakbij de Barrage Vauban en Petite France, een prachtplek.
Het kontakt is tot stand gebracht door onze onvolprezen webmaster Ad.


En dáár, beste mensen, daar sluit ik deze aflevering 4 af, Ad zet de zaak op het net, jullie kunnen weer wat lezen van onze reis en wíj, wij gaan rustig verder met onze avonturen!!
Het ga jullie goed, eind augustus of zo horen jullie weer van ons.
Een prettige zomer toegewenst vanuit Straatsburg.


Afbeelding
Straatsburg.


Ruud, Ann en Lex, ms. Damsterdiep, Straatsburg, Frankrijk.

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk deel 5

Bericht door brons_ad » 05 sep 2008, 21:10

Ms. Damsterdiep, frankrijkreis 4 deel 5


Weten jullie het nog: we liggen in Straatsburg langszij de “Tristan da Cunha” en daarvandaan zetten we onze reis op 28 juni voort.

Met Daphne, Ico en Yfke varen we in twee dagen naar Friesenheim, daar gaan zij naar huis en hebben we het rijk weer alleen, de volgende dag gaan we het Grand Canal d’Alsace op, zeg maar de gekanaliseerde Rijn.

Afbeelding
afscheid in Friesenheim

Zes jaar geleden voeren we hier vlot stroomafwaarts maar nu valt de stroom vies tegen, 4 tot 6 kilometer tegen.
Twee dagen, 70 kilometer, 18 BRONS-draaiuren ( de oude baas doet het goed!!) en vijf sluizen verder schutten we naar binnen bij Kembs richting Mulhouse.
We vinden een mooie lege steiger en blijven er lekker drie dagen liggen.
Zonnen, zwemmen, lopen, fietsen.

Afbeelding
klaprozen

In Mulhouse liggen we in de stad in de jachthaven drie dagen (met stroom en water) voor € 23, daar kun je niet over zeuren.
Joke en Ellen varen twee dagen mee naar Dannemarie.
En wie haalt de auto?

Afbeelding
sluizentrap

Van Dannemarie naar het hoogste pand van dit kanaal (340 meter boven zee) is er oa. een mooie sluizentrap met 15 sluizen binnen vijf kilometer, allen inmiddels gemechaniseerd en vlot bediend.
We overnachten op 9 juli in Montreux en dan gaat de riedel sluizen weer naar beneden.
De sluizen van bovenaf invaren is niet altijd even gemakkelijk, er zijn niet altijd muren waar je tegen aan kijkt maar hele lage randjes.
Oriëntatie is dan alleen mogelijk op de relingen van de sluisdeuren.
Zonder zijwind of zijstroom gaat het meestal goed…..!

De bemanning van de Zeelandia uit Leeuwarden vaart nog een dag mee van één stille plek naar een andere, ook zij zijn onder de indruk van dit prachtige kanaal!
Hun auto wordt gezamenlijk opgehaald.

Er zijn veel oude verlaten industriegebouwen langs dit kanaal, soms met sporen van oude watermolenschoepen, vrijwel altijd verrot en vervallen.

Afbeelding
oude watermolen

In Deluz, waar we drie nachten liggen, staat een prachtig opgeknapte steenfabriek die nu voor allerlei doeleinden gebruikt wordt: tentoonstellingen en manifestaties; op de begane grond worden draaischijven voor pottenbakken gemaakt mét of zonder motortje. Het gebouw is bijna even groot als het dorp…

Misschien ook leuk om te weten:
In 1776 was er in Baume-les-Dames een markies met de naam Claude-Francois-Dorothée de Jouffroy d’Abbans die niet alleen van natuurkunde wist maar kennelijk ook geld had. Hij bouwde járen voordat iemand anders dat deed met hulp van de plaatselijke dorpssmid een experimentele “Watt” stoommachine in een grote boot en hij heeft een aantal succesvolle tochten gemaakt van Montbéliard naar Besançon. Er is verder weinig van hem gehoord, aan de Doubs staat een in 1884 opgericht en erg vervallen monument te zijner nagedachtenis.

Bij Voujeaucourt (sluis 16) is het kanaal over enige honderden meters werkelijk ingeklemd tussen de autoweg en de rivier, hooguit 5,50 meter breed heb je aan de ene kant de vangrail en aan de andere kant een stenen randje en 5 meter lager de rivier, erg ontspannen varen……..!

Vlak voor Besançon vinden we alweer een mooie stille plek met niks, ideaal!
Ruud fietst een dag langs het nooit afgemaakte kanaal van de Haute-Saône richting Belfort en verder. Twaalf complete nooit gebruikte 40-meter sluizen staan al …tig jaar in een slootje……te verrotten.

Op vrijdag 18 juli liggen we afgemeerd aan een mooie, vrije steiger in Besançon.
Het is ’s nachts half vier.
Lex gaat grommen en een beetje blaffen.
“Lex, kop dicht, er is niks, slapen”.
Beetje meer grommen.
“LEX!!!”
Geluid aan dek, we vliegen ons bed uit en naar buiten.
Drie jongetjes van een jaar of 15 weten niet hoe snel ze weg moeten komen.
Wat doen die gassies buiten om die tijd?
Lex wordt geprezen en krijgt een brok maar het duurt wel even vóór we weer slapen!!!!

Het Rhône-Rijnkanaal telt twee tunnels, één in Besançon (400 mtr) onder de stad en de citadel door met een sluis in de tunnel en één bij Thoraise van zo’n 185 meter.
Deze tunnel is sinds kort voorzien van een kunstwerk met veel lampjes, een grote spiegel in het tunneldak en twee watergordijnen met véél water.

Afbeelding
watergordijn Thoraise

Leuk en mooi gemaakt, de watergordijnen zouden moeten stoppen als je er door vaart maar het systeem werkt nog niet goed en bij ons mislukt dat, het water stort zich over het schip en we worden érg nat. Gelukkig is het mooi weer, de hele handel droogt snel.
Tussen tunnel en sluis is een goede ligplaats en daar wordt weer een aantal dagen geklust.

Op 23 juli meren we af in Dole, hier komen onze vier vrienden van de Klazina aan boord.
Ze varen twee dagen mee tot St.Jean-de-Losne, lekker dollen en zwemmen in de Saône en natuurlijk lekker eten, kortom weer veel pret.

Jef haalt zelf z’n auto op!

We zijn weer op een punt waar je kunt kiezen uit diverse vaarwegen, vijf mogelijkheden binnen korte afstand, wat is het leven toch zwaar!!
We kiezen voorlopig voor het Canal du Centre en varen daar met een stop in Seurre naar toe.
In Seurre liggen we met die 25 meter Damsterdiep dwars op een steiger tussen 15 huurbootjes van 10 meter, idee van de havenmeester.
Gelukkig stroomt en waait het niet.

De vissers aan de Saône hebben tegenwoordig hun lijnen met een drijvertje tot ver over de helft van het vaarwater staan, hallo, mogen we hier nog varen?
Het gaat allemaal net, op één na, gelukkig is de man zo slim om z’n lijn te kappen anders was hij zijn hengel óók nog kwijt geweest!
We worden nog opgevaren door twee spitsen, oude kennissen van ons, met lading (petroleumcokes) voor Sète, mooi reisje.

Op 30 juli 2008 schutten we door één van de lelijkste sluizen van Frankrijk het Canal du Centre op, een meter of tien naar boven.

Afbeelding
(bijna) de lelijkste sluis van Frankrijk

Vijftig jaar geleden ging dit kanaal dwars door Châlon-sur-Saône met drie sluizen.
We maken een lijstje van kanaalomleidingen en komen toch wel tot tien steden in Frankrijk waar het kanaal in de loop van de tijd omheen is gelegd!! En ook nog een stuk of zes in Nederland.

Het Canal du Centre is 112 kilometer lang en telt tegenwoordig 61 sluizen, bij een project van zo’n 100 jaar geleden zijn een aantal sluizen weggehaald en anderen verdiept.
Het resultaat is een sluis of tien minder en dus tijdwinst voor de schippers.

Afbeelding
ander nummertje

Grappig dat de telling op de sluishuisjes niet meer klopt, soms netjes veranderd, soms met een krijtje!
Ook de voormalige dubbele sluis (27/28 océan) bij het prachtige aquaduct over de Loire bij Digoin is een enkele diepe sluis geworden (Digoin 1).

Afbeelding
aquadukt Digoin

Dit is de derde keer dat we dit kanaal bevaren maar het wordt daar niet minder mooi van, we genieten zéér van de uitzichten.
We overnachten in Fragnes, St.Léger-sur-Dheune, Sluis Favée (3 océan), Genelard. Hier liggen we een week en er wordt het één en ander gerepareerd en heerlijk gegeten bij Liesbeth en Simon die in Genelard in een prachtig opgeknapte oude watermolen wonen. Op 12 augustus zijn we dan alweer op het Canal Lateral á la Loire.

Hier zijn de sluizen weer handbediend en Ruud gaat natuurlijk lustig meedraaien, ook als het hard regent!
Ook hier wonen weer vaak sluiswachters bij de sluizen, die zien er dan ook beter uit dan elders.

Dertien sluizen brengen ons naar Décize, hier schutten we met twee sluizen van dit kanaal af en gaan over het enige bevaarbare stuk van de Loire (3 kilometer) richting Canal du Nivernais, één van de toppers van Frankrijk.

Afbeelding
Loire

Lang geleden werden de schepen hier met een elektrische kettingsleepboot van het ene naar het andere kanaal getrokken, nu is het belang kleiner en wordt de rivier gewoon voor de scheepvaart gesloten als het te hard stroomt, simpel,hè?
Het Canal du Nivernais is trouwens elk jaar gesloten van begin november tot maart.

Eén sluis naar boven en we arriveren op 13 augustus in St.Léger-des-Vignes, we liggen aan een mooie kade met stroom en water voor weinig en blijven hier een dag of tien.
Een treinstation is vlakbij en Ann maakt van de gelegenheid gebruik om op kinderbezoek te gaan.
Ruud gaat verven en zo.
Lex vindt alles OK zolang je hem aandacht geeft.

Afbeelding
Lex wil aandacht

Nog twee dingen:
Het is dit jaar over het algemeen niet echt druk op de franse kanalen, ook de huurboten liggen veel tegen de kant, dat heeft mogelijk met het weer te maken maar misschien ook wel met de gasolieprijs!?!
Wij weten het niet, hoor.
Aan de rivieren en kanalen ligt het niet, die blijven even aantrekkelijk als altijd……

En:
Je kunt plannen wat je wilt, je kunt afspreken wat je wilt, soms gebeurt er iets wat je niet wilt, het kan goed dat er iets niet gebeurt wat je juist wél wilt, het gaat meestal anders dan je bedacht hebt, je bent echt overgeleverd aan het ritme van de kanalen.
Dat is een kracht waar je geen invloed op hebt en volgens ons is dat één van de leuke kanten van het varen hier.

Dit is een mooi punt om dit verslag af te sluiten, we gaan jullie schriftelijk verlaten en zien je hopelijk terug in aflevering nr. 6 van onze 4e reis in dat mooie Frankrijk.
We hopen dat jullie allemaal een fijne vakantie hebben gehad.
Het ga jullie allen goed,

Ruud, Ann en Lex, ms. Damsterdiep

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep, deel 6

Bericht door brons_ad » 10 okt 2008, 20:45

Ms. Damsterdiep, frankrijkreis 4 deel 6

september 2008

Van St. Legèr-des-Vignes naar Conflans Ste. Honorine

Het Canal du Nivernais

En dan mag je weer met je eigen schip op het Canal du Nivernais varen, wat een geluksvogels zijn we toch, het is één van de mooiste kanalen van Frankrijk, het is een wonder dat het nog steeds open is én het verkeert in grote lijnen nog in de staat van 160 jaar geleden!
Natuurlijk, de sluizen hebben niet meer de originele houten deuren en zo maar het gebied is weinig veranderd in de tijd.
Halverwege de vorige eeuw was de zaak erg verwaarloosd en het kanaal werd met sluiten bedreigd maar de opkomst van “pleziervaart” én (we moeten het zeggen) door de inzet van een groep Engelsen is dat niet doorgegaan.
Oevers werden hersteld, de tunnels schoongemaakt, uit heel Frankrijk werden deur- en schuifbedieningen gehaald, dat is de reden dat bijna elke sluis andere bedieningssystemen heeft.

De eerste aanzet voor dit kanaal werd al gegeven aan het eind van de 18e eeuw, in 1843 waren alle 174 kilometers bevaarbaar (van Décize naar Auxerre).
Het kanaal heeft 110 sluizen, (het kan erger!) en 3 korte tunnels.
Er werd hoofdzakelijk hout vervoerd maar ook houtskool, steen en graan.
Het kanaal ligt in een gebied met weinig grote wegen en spoorlijnen.

Vanaf de Loire stijgen we met 35 sluizen naar het hoogste pand.
Vriend Martin en z’n drie vrouwen varen er 11 mee tot Fleury.
Zoon Don komt met Femke en zoons Guus en Bas (op de terugweg uit Zuid-Frankrijk) nog een paar dagen langs in Châtillon-en-Bazois.

Afbeelding
zoon op bezoek.

Drie korte tunnels liggen in het hoogste pand, 232 meter boven de zeespiegel.
Voor en na de tunnels zijn er zeer smalle, diepe uitsnijdingen in het terrein met rotsige kanten en een diepgang van 1.20 m.
Voor de passage van de tunnels en de uitsnijding breken we de stuurhut af, droog weer is daar wel handig voor.
Op 6 september 2008 ziet het er redelijk uit en we gáán ervoor!
De tunnels worden zonder problemen genomen, we genieten weer erg van de doorvaart.

Afbeelding
tunnel.

Afbeelding
uitsnijding.

Helaas, als we uit de laatste tunnel komen giet het pijpenstelen, een groot deel van de 16-sluizentrap leggen we af in een dikke regen met open stuurhut en erg natte spullen…..!!
Leermomenten: beter naar het weer kijken en direct na de tunnels de hut weer opbouwen, dan maar wat later beneden afmeren.
OK, we ruimen de zooi op en gaan de volgende dag rustig verder.

Afbeelding
stuurhut in de regen.

Sluis 25/26 aan de Seine kant is een dubbele sluis, we varen in en de sluiswachtster (vaak seizoenarbeid voor studenten) sluit de bovendeuren en opent de schuiven van de middendeuren.
Pas als onze ouwe Damsterdiep op de bodem van de sluis bonkt blijkt dat de schuiven van de onderste deuren OOK open staan.
Dikke schrik aan alle kanten en de kolk wordt wel weer snel gevuld maar blij zijn we niet.
Van de VNF krijgen we een handgeschreven rapportje (met doorhalingen en alles) van dit incident, dit is voor onze verzekering maar we kunnen nergens uit het water ter controle en er lijkt geen schade.

Afbeelding
onze sluis 25/26.

Afbeelding
typische canal du nivernais brug.

De volgende 56 sluizen tot Auxerre worden gelukkig vlekkeloos gepasseerd en op 16 september meren we voor een nacht af in deze prachtige ons welbekende stad.
Boodschappen doen!!

Afbeelding
Auxerre.

De Yonne

Afbeelding
de Yonne.

De Yonne, een (over het algemeen) mooie, groen beboste, slingerende rivier wordt door ons vlot genomen.
De 25 sluizen zijn dan weer wat groter, grofweg de helft heeft van die fijne, schuine wanden.
Met name met afschutten (wat we nu doen) is dat niet erg prettig maar we hebben ervaring en alles gaat gesmeerd.
Er is een kilometertje stroom mee, er is weinig scheepvaart, de bediening is vlot.
We overnachten in Villeneuve-sur-Yonne en in Sens, beide kades nog steeds mét gratis stroom en water, hoe kan het…
In Montereau (aan een mooie steiger met stroom en water, die twee jaar geleden nog gratis was) stroomt de Yonne uit in de Seine en ineens lijkt Parijs dan dichtbij.

De Seine

Een aantal jaren geleden zijn we vanuit Montereau de Seine helemaal ópgevaren tot Nogent-sur-Seine, eerst kon dat nog een paar sluizen verder maar daar is de zaak verzand.
Deze keer gaan we gewoon weer bakboord uit en overnachten oa. in St. Mammès, een redelijke binnenvaarthaven.
De sluizen op de Seine zijn 180 bij 12 meter en er is vrij veel scheepvaart.
Zeven van die sluizen scheiden ons nog van Parijs, bij de meeste daarvan kun je goed overnachten.

Afbeelding
Ann stuurt door parijs.

Voor de Port d’Arsenal in Parijs geldt nog de hoogseizoenprijs, daar gaan we maar niet liggen.
Langszij één van de vele woonschepen afmeren is geen optie, men ziet je niet graag komen.
We zouden een paar van die lui moeten kennen…
Een bekende plek aan een kade verderop, bijna onder de Eiffeltoren, is inmiddels ingenomen door rondvaartschepen, helaas!


Afbeelding
Parijs.

Niet afmeren in deze miljoenenstad dus deze keer maar 8 kilometer stroomafwaarts aan een splinternieuw ponton bij een splinternieuw sportkomplex, heerlijk rustig.
Een volgende stop in de zon aan een mooie kade in Bougival nodigt uit tot schilderen en dat doen we dan ook!
In Conflans St. Honorine liggen tientallen uitgevaren spitsen langs de kant, hier en daar zes dik.
Dit is een echte binnenvaart haven met veel beweging op het water.
Stroom bekomen uit een paaltje van het aangrenzende marktterrein, het kan niemand iets schelen…

Op 1 oktober 2008 maken we los in Conflans en gaan stuurboord uit, de Oise op maar het vervolg van dit reisverhaal kunnen jullie (als je wilt natuurlijk) in een volgend deel lezen.

Nog één ding:
Oplettende lezers zullen gemerkt hebben dat we niet bepaald naar Zuid-Frankrijk aan het varen zijn!
Dat klopt helemaal, we gaan namelijk terug naar Nederland voor de komende winter en daar is een reden voor.
Dochter Daphne is zwanger van haar tweede kind en Ann’s grootmoedergevoelens zijn sterker dan de drang om naar het zuiden te gaan, simpel, of niet soms?
En nog wat mindere argumenten spelen een rol.
Wat een reizigers zijn we, hè?

Frankrijk is er volgend jaar ook nog wel!!!
Tot de volgende aflevering!

Ruud, Ann en Lex, ms. Damsterdiep

brons_ad
Site Admin
Berichten: 297
Lid geworden op: 30 jan 2006, 19:15

De vierde reis naar Frankrijk met ms.Damsterdiep - deel7

Bericht door brons_ad » 13 nov 2008, 22:08

oktober 2008.

de Oise op en verder.

Conflans Ste. Honorine, daar waren we gebleven, liggend aan een kade tussen tientallen spitsen in allerlei stadia van onderhoud.
Een draadje stroom naar een paaltje op het marktterrein, geen water helaas maar je kunt niet alles hebben.

Vlak voor ons meren van die enorme 110-meter-passagiersschepen af met grote generatoren (weet je nog, Klazina, die herrie?), gelukkig heeft de “Vivaldi” voor ’s nachts een kleinere, stillere in bedrijf.

Onverwacht komt er een Engels houten jacht langszij, de “RUDA” van Vicky en Lee, we hebben ze een paar jaar geleden op de Yonne voor het laatst gezien.
Het is een mooi weerzien met veel uitwisseling van verhalen, ze laten zelfs een boek voor ons achter over de geschiedenis van het Canal du Midi, terug te bezorgen in Parijs!

Op 1 oktober 2008 verlaten we kade en gaan stuurboord uit, de Oise op.
Sinds Baye bovenin het Canal du Nivernais geen tegenstroom gehad, even wennen dat we maar 6 of 7 kilometer gaan.
De Oise is een redelijk druk bevaren rivier met 7 dubbele, grote sluizen, er wordt vlot geschut, óók wij alleen als het zo uitkomt.

Het steigertje in l’Isle Adam is gerestaureerd, er staat zelfs een nieuwe stroom- en waterkast!!
We kunnen helaas niet uitvinden hoe dat ding werkt ondanks de uitleg in zes talen, nou ja!!

In Longueil-Annel meren we voor de nacht af recht tegenover een binnenvaartmuseum, dat wordt dus door ons bezocht.

Afbeelding
1. peniche in sluis

Zaterdag 4 oktober mogen we in Pont l’Evèque recht voor de sluizen afmeren aan een grasrandje (en régenen!!!)
Zondag trekken we Damsterdiep op de hand achteruit de sluis in om water te bunkeren, geen probleem volgens de aardige, zéér dikke sluismeester.
Helaas, na een half uur komt er van beide kanten beroepsvaart en moeten we als een speer weer de sluis uit (en régenen!!)

Het Canal du Nord, waar we op 6 oktober opdraaien is een vrij nieuw (jaren ’60), saai recht lelijk kanaal met schuine betonnen wanden, lelijke sluizen en twee tunnels van één en vijf kilometer.
Het moest een aanvulling worden op het overbelaste Canal de St.Quentin (zelfs de aldaar later gebouwde dubbele sluizen hielpen niet).
Vóór de eerste wereldoorlog begon men aan dit kanaal te bouwen maar pas ná de tweede ellende werd het afgemaakt.
De 19 sluizen meten 90x5.70 meter en dat is nu veel te klein, er passen twee spitsen in.
Men is kortgeleden weer gaan praten over een vervanging voor dít kanaal maar of en wanneer….?

In Péronne kunnen we huisbrandolie bunkeren met een tankauto (1000 liter voor € 850).
Nou ja, het is wel eens duurder geweest maar ook véél goedkoper!!

Afbeelding
2. Canal de la somme

We gaan op 7 oktober 2008 het prachtige Canal de la Somme op net als drie jaar geleden, Yolanda en haar mannen Remco, Wolf en Duko wonen in Ault, Picardië; we regelen een ontmoeting,toch?
We hebben in Amiens een mooi weekend met de kinders, mooi weer én gezellig, zij gaan zondagavond weer naar huis in Ault, wij keren de steven en gaan in vier etappes terug naar het Canal du Nord.

Afbeelding
3. Dag zon....tot morgen

Helaas, in Corbie wordt Ruud wéér ziek, wéér duizelig en zo en we blijven vijf dagen liggen, gelukkig mét stroom en water en de winkels vlakbij.
Doktersbezoek in Nederland lijkt en is onvermijdelijk.


Afbeelding
4. stroomgebied van de Somme

Vanuit Cappy draaien we het noordelijke deel van het Canal du Nord op en gaan in één lange dag 48 kilometer verder, 33 meter (8 sluizen) naar boven, door een tunnel van 4350 meter en 31 meter (5 sluizen) naar beneden, wat een gedoe eigenlijk!

Afbeelding
5. ingang Canal du Nord

Om de een of andere duistere reden blijft het toch allemaal leuk!
We meren in de schemering af aan een grasrand met een paar bolders, Ann maakt een waanzinnige visschotel en ’s avonds een oude James Bond op de TV, heerlijk toch!!

Bij Arleux gaan we stuurboord uit en komen op het “Liason au Grand Gabarit”, dit is een serie aaneengeschakelde kanalen van Duinkerken naar de Schelde voor grote schepen, de sluizen zijn ineens weer 144x12 meter en er wordt druk gevaren.
We volgen dit water tot Antoing, daar gaan we weer stuurboord uit naar het “Canal Nimy Blaton Péronnes”.
Nóg twee hoge, grote sluizen en we zijn op het Kanaal van het Centrum, voormalig kolengebied, veel industrie en veel verlaten industrie.

Afbeelding
6. Centrumkanaal, één van de 4 oude liften

In 1997 en 1998 voeren we hier door de vier oude, prachtige liften, spitsenmaat (40X5) dus klein.
Een paar jaar geleden raakte één van die liften serieus in de problemen met veel schade, die route is helaas nog steeds gesloten.

Afbeelding
7. Centrumkanaal nieuwe lift

Deze keer lieten we ons door de werkelijk enorme grote nieuwe lift (bakmaat 112x12 meter!) 73 meter in één keer omhoog brengen, absoluut een belevenis.
Helaas was het niet echt helder maar de foto’s geven toch een aardig beeld van de enorme dimensies van dit kunstwerk.

Afbeelding
8. 73 meter recht naar boven!

Afbeelding
9. ufo of lift?

Op de splitsing van het hoogste kanaalpand hebben we de keuze tussen de richtingen Charleroi en Brussel.
We kiezen voor Brussel en komen na vijf kilometer bij het volgende enorme Belgische kunstwerk: het hellend vlak van Ronquières.

Afbeelding
10. hellend vlak van Ronquières

Een bak water van 86x12 meter rijdt op 236 wielen op rails over een hellend vlak van ruim een kilometer de heuvel op en af daarbij een hoogte van 68 meter overbruggend.
Helaas sluit de hele handel voor de zaterdag en we moeten boven blijven liggen.
Het uitzicht is geweldig, de wind ook en echt lang blijven we niet buiten.
De beroepsvaart mag op zondag niet varen in Wallonië, wij wel.

We varen zondagmorgen 26 oktober (wintertijd, één uur uitgeslapen!!)om 11 uur langs diverse wachtende grote schepen en worden als enige opgehaald door de bak.
Acht kilometer verder bij de grens van Vlaanderen blijkt dat de Vlaamse sluizen voor niemand draaien op zondag en dus meren we maar af en beleven een rustige zondagmiddag.
Wandelen, lezen én weer langdurig met laptop en telefoon knoeien om de mail weer aan de gang te krijgen, grensoverschrijdend emailverkeer via de telefoon is niet eenvoudig: provider, inbelnummer, gebruikersnaam, wachtwoord, nou ja, gedoe, het zij zo!

‘s Avonds meren we af bij sluis Ittre (kanaal Charleroi - Brussel) voor de nacht en maandag zakken we zeven sluizen naar beneden.

Bij sluis Lembeek gaan we over de grens van Wallonië en Vlaanderen, in Wallonië vaar je tegenwoordig gratis, een Vlaams vignet kost € 50.
De sluismeester matst ons echter met een beroepsvergunning: € 4,24 !!!

Brussel is een mooie stad (tenminste het centrum) maar het riool waar we doorheen varen lijkt echt helemaal nergens op; recht, vuil, betonnen wanden, oude industrie en rotsooi.
Bij een sluis daar midden in moeten we nog een half uurtje wachten, gelukkig kunnen we Lex nog even uitlaten.
Je kunt nergens behoorlijk afmeren, dat doen we dus ook niet, erg jammer, dat wel.

We meren af vóór sluis Zemst, 200x25 meter groot, dit kanaal heet dan ook het Zeekanaal van Brussel, je kunt hier erg grote schepen tegenkomen maar dat gebeurt deze keer niet.

Op de kade komt een “meneer” in een dure Volvo z’n hondje uitlaten: hij gooi de hond eruit en rijdt langzaam 30 meter verder, de hond sjokt er achter aan en springt weer in de auto, zo, ook weer klaar!!

Het laatste deel van deze reis voert nog over de Schelde naar Antwerpen en natuurlijk hebben we het tij tegen.

Afbeelding
11. Schelde bij Antwerpen

En weer twee uur wachten voor de primitieve Royerssluis, druk, gedoe, gedrang.
In de schemer meren we af op onze gebruikelijke plek in het Kattendijkse Dok en eten lekker in het Stadscafé.

Op 29 oktober verlaten we na 15 kilometer druk havengebied het Antwerpse via het Schelde-Rijnkanaal.
Dikke mist overvalt ons en we kunnen de oever nog net zien, we halen wel wat van onze snelheid af!!
Later komt het weer goed maar het is wel eind oktober en om vier uur ’s middags daalt de mist weer op ons neer, uiteraard net als we het Zoommeer opvaren.
Én het wordt snel donker.
Goede raad is duur maar we besluiten de Steenbergse Vliet op te draaien en in de buurt van de sluis te overnachten.
De sluis is breed en staat altijd open, er is ’s nachts geen vaart; uit veiligheidsmotieven is de enige plek om af te meren in de sluis, daar liggen we niemand in de weg (uiteraard weten we dat afmeren in een sluis verboden is).
En de volgende morgen willen we vroeg weg, wat is er tegen?
Om zes uur liggen we vast, we laten Lex uit, we eten en hebben het OK maar om 9 uur komt een boze meneer melden dat we weg moeten, het onbekende donker in.
Inmiddels was het koud, nat en glad.
Een goed gesprek is onmogelijk en we besluiten te blijven liggen, ook al omdat we absoluut niet weten wat er achter de sluis aan afmeermogelijkheden is.
Een kwartier later staat de politie aan boord en we moeten alsnog verhalen én we krijgen een proces-verbaal, de boze meneer blijkt de sluismeester te zijn, sic!
Met wat moeite meren we af aan twee palen, Lex kan net van boord en wij, ach wij…
Welkom terug in Nederland!!!

Afbeelding
12. terug in Nederland

De laatste dag van deze geweldige reis naar Frankrijk wordt een lange dag, slechts één sluis (Volkerak) en de stroom komt goed uit; wél 65 kilometer varen naar Rotterdam.
De BRONS maalt daar niet om, die is altijd blij!
Moe maar gelukkig meren we af in de haven waar we al 23 jaar regelmatig wonen/liggen.
Het einde van weer een mooie reis!

De komende maanden zijn we met de Damsterdiep in Nederland, ook leuk.
Maar Frankrijk roept alweer zachtjes…………..

Voor de cijferfetisjisten onder jullie sluit ik dit epistel af met wat getalletjes:

Reisduur: 8 maanden
Afgelegde km.: 3119 km.
BRONS draaiuren: 570 u.
Sluizen: 618 sl.
Liften: 1 (73 m. recht omhoog)
Tunnels: 12 tunnels (tussen 42 m. en 4630 m.)
Hellende vlakken: 2 (43m. en 68 m. schuin naar beneden)
Aantal ligplekken: 126
Gasolieverbruik: 2710 liter


Het ga jullie allen goed!
Ruud en Ann, ms. Damsterdiep.

Plaats reactie