2018.....een nieuw reisverslag
Geplaatst: 15 jun 2018, 21:17
Eindelijk weer een korte reis naar Frankrijk en Ruud wil graag voor de brave lezers weer een reisverslag schrijven.
Dus ik ga dat weer keurig publiceren voor Ruud en Anneke.
Damsterdiep op reis naar België en Frankrijk, mei 2018
“Varen is noodzakelijk”, de Grieken schreven het al en gelíjk hebben ze.
Maar wat komt er weer vurrukkuluk veel bij kijken vóór je na zes maanden stilliggen in die geweldige Bierhaven met een gerust hart de touwtjes los kunt gooien.
Van een stilliggend schip een varend schip maken kost steeds weer meer tijd en energie dan ik in mijn stoutste dromen dacht.
scheepstuintje
Alle spullen en materialen liggen op andere plekken, willetjes blijken lek, de trossen groen, een motoruitlaat lek, verf en zo inslaan, toch nog maar even nieuwe olie en filters hier en daar, tuintje maken.
En zeker na een flinke onderhoudsbeurt van de onvolprezen BRONS, groot, zwaar en oud.
Je hoort mij niet klagen, hoor, ik vind die voorbereidingen geweldig leuk.
Je krijgt je schip weer in de vingers en als je dan eindelijk op 3 mei 2018 ’s morgens om kwart voor zes ( zo vroeg vanwege de stroom) de rivier op gaat richting Volkerak, Kreekrak en verder naar onze zuiderburen valt alle spanning van je af en ben je onderweg!!
Deze eerste dag varen we met mooi tij vlot naar de Volkeraksluizen voor een overnachting en de volgende dag naar Antwerpen. De kop is eraf!!
mooi of lelijk, het nieuwe scheepvaartkantoor in Antwerpen
Voorheen mochten we altijd afmeren in het Kattendijkdok, een beroepsvaarthaven maar dat is afgelopen helaas.
We liggen voor het eerst in de jachthaven het Willemdok, prijzig, dat wel.
Damsterdiep ligt voor de eerste keer van zijn/haar leven in een jachthavenbox…….
kunst bij Antwerpen
De reis naar Oostende maken we met meerdere schepen, dat scheelt weer in de brugbediening.
Hoewel de doortocht Brugge altijd verrassingen in petto heeft.
op weg naar Oostende
De manifestatie “Oostende voor anker” is één groot gastvrij feest, ook door het fraaie weer.
Veel schepen, veel muziek, veel van alle goeds, zal ik maar zeggen.
echt vers gerookte zalm
Op 15 mei verlaten we Oostende met een goed gevoel, een stukje terug richting Brugge maar bij Passendale gaan we stuurboord uit (rechtsaf) naar de Belgische kustkanalen.
Via Diksmuide kunnen we dan eindelijk naar Ieper varen (11 jaar geleden was dat kanaal dicht wegens baggerwerkzaamheden).
In Ieper liggen we helaas op een onwaarschijnlijk slechte plek, stomme, vieze kade langs een weg, vies water.
Maar we hebben wel de ceremonie met het blazen van de Last Post ervaren, erg indrukwekkend. Deze ceremonie wordt al vanaf 1928 in ere gehouden onder de Menenpoort, elke dag, met een logische onderbreking tijdens de twééde wereldoorlog…
Elke dag komen er busladingen mensen naar toe, veelal uit Engeland (elke familie in Engeland heeft wel mensen verloren in die eerste wereldoorlog). We bezoeken ook nog het enorme “Eerste Wereldoorlog museum” ….
We lopen enigszins verdwaasd terug naar boord en vertrekken uit die troosteloze stinkhaven.
Paar dagen bij de sluis van Fintele (ja daar…), fietsen en eten met de buren en dan via het Lokanaal en Veurne naar de franse grens.
De VNF (de franse Rijkswaterstaat) heeft in haar oneindige wijsheid besloten dat de twee bruggen in het kanaal naar Duinkerken 48 uur van tevoren aangevraagd dienen te worden.
Dat kun je gewaar worden als je, afgemeerd voor de brug, door de brandnetels naar het sluishuis loopt en een lullig papiertje achter een vuile ruit hebt ontcijferd.
De daarbij vermelde telefoonnummers geven echter niet thuis.
Welkom in Frankrijk, het feest der herkenning, het meeste werkt….nèt !!
Via allerlei nummers in de kaart het VNF kantoor in Duinkerken gebeld en……….na twee uur wachten worden we doorgelaten…………(Ons sluimerende Frans is weer wakker!!)
Op z’n gemakkie schuift de Damsterdiep door het franse landschap, de BRONS ploft weer rustig, schip en motor voelen zich hier ook weer senang.
Langs (en niet naar) Duinkerken over het verbindingskanaal van de kust naar de Schelde en de kanalen richting de Oise.
De oude scheepslift van Fontinettes staat er nog steeds, vervelozer en meer verrot dan een jaar of wat geleden.
Deze lift is al 40 jaar vervangen door een grote, foeilelijke maar effectieve sluis.
oude sluisbediening in Douai
We besluiten over het Canal du Nord richting de Oise te varen.
Men is in dit gebied al jaren bezig met een nieuwe, grote Schelde – Seine verbinding zonder tunnels en met minder sluizen.
Een megalomaan project wat mij betreft; landschap vernielend en onvoorstelbaar duur.
Voorlopig schiet het niet op…………
Canal du Nord tunnelingang noordzijde
Wíj schieten wel behoorlijk op want alle sluizen werken vlot, de wachttijden zijn over het algemeen kort en dan zijn we ineens in Pont-l’Evêque en na twee dagen en een partij spitsensluizen via Guny in Bourg-et-Comin.
Ja, beste lezers, zo leer je nog eens wat franse plaatsnamen………..
prima plekkie….
Dat je dan zomaar met je eigen schip en alles wat je hebt bij je zomaar hier (en niet alleen hier) kunt varen en dat je dan eigenlijk de hele tijd mooi weer hebt en dat het eten goed is en dat we geen echt rare lichamelijke problemen hebben en dat we geen watertekort hebben (niet in de tank en niet onder het vlak…) dan kun je toch wel vaststellen dat we dit nog lang kunnen doen.
Ik kan nog bladzijden volschrijven over zo’n reis als deze maar dat doe ik niet, daar heb ik geen zin in en jullie ook niet!!
Hier laat ik het dus voor deze maand bij.
En, ach, natuurlijk, de cijfertjes: mei 2018, twee landgrenzen , 696 kilometer, 61 sluizen, 3 tunnels, 20 ligplekken en 340 liter olie gebruikt. Geen slecht begin, toch?
de route
de route mei 2018 (de zwarte lijn, volgende keer digitaal, haha?)
Het gaat jullie goed, tot de volgende keer!!
Ruud en Ann, ms. Damsterdiep
Dus ik ga dat weer keurig publiceren voor Ruud en Anneke.
Damsterdiep op reis naar België en Frankrijk, mei 2018
“Varen is noodzakelijk”, de Grieken schreven het al en gelíjk hebben ze.
Maar wat komt er weer vurrukkuluk veel bij kijken vóór je na zes maanden stilliggen in die geweldige Bierhaven met een gerust hart de touwtjes los kunt gooien.
Van een stilliggend schip een varend schip maken kost steeds weer meer tijd en energie dan ik in mijn stoutste dromen dacht.
scheepstuintje
Alle spullen en materialen liggen op andere plekken, willetjes blijken lek, de trossen groen, een motoruitlaat lek, verf en zo inslaan, toch nog maar even nieuwe olie en filters hier en daar, tuintje maken.
En zeker na een flinke onderhoudsbeurt van de onvolprezen BRONS, groot, zwaar en oud.
Je hoort mij niet klagen, hoor, ik vind die voorbereidingen geweldig leuk.
Je krijgt je schip weer in de vingers en als je dan eindelijk op 3 mei 2018 ’s morgens om kwart voor zes ( zo vroeg vanwege de stroom) de rivier op gaat richting Volkerak, Kreekrak en verder naar onze zuiderburen valt alle spanning van je af en ben je onderweg!!
Deze eerste dag varen we met mooi tij vlot naar de Volkeraksluizen voor een overnachting en de volgende dag naar Antwerpen. De kop is eraf!!
mooi of lelijk, het nieuwe scheepvaartkantoor in Antwerpen
Voorheen mochten we altijd afmeren in het Kattendijkdok, een beroepsvaarthaven maar dat is afgelopen helaas.
We liggen voor het eerst in de jachthaven het Willemdok, prijzig, dat wel.
Damsterdiep ligt voor de eerste keer van zijn/haar leven in een jachthavenbox…….
kunst bij Antwerpen
De reis naar Oostende maken we met meerdere schepen, dat scheelt weer in de brugbediening.
Hoewel de doortocht Brugge altijd verrassingen in petto heeft.
op weg naar Oostende
De manifestatie “Oostende voor anker” is één groot gastvrij feest, ook door het fraaie weer.
Veel schepen, veel muziek, veel van alle goeds, zal ik maar zeggen.
echt vers gerookte zalm
Op 15 mei verlaten we Oostende met een goed gevoel, een stukje terug richting Brugge maar bij Passendale gaan we stuurboord uit (rechtsaf) naar de Belgische kustkanalen.
Via Diksmuide kunnen we dan eindelijk naar Ieper varen (11 jaar geleden was dat kanaal dicht wegens baggerwerkzaamheden).
In Ieper liggen we helaas op een onwaarschijnlijk slechte plek, stomme, vieze kade langs een weg, vies water.
Maar we hebben wel de ceremonie met het blazen van de Last Post ervaren, erg indrukwekkend. Deze ceremonie wordt al vanaf 1928 in ere gehouden onder de Menenpoort, elke dag, met een logische onderbreking tijdens de twééde wereldoorlog…
Elke dag komen er busladingen mensen naar toe, veelal uit Engeland (elke familie in Engeland heeft wel mensen verloren in die eerste wereldoorlog). We bezoeken ook nog het enorme “Eerste Wereldoorlog museum” ….
We lopen enigszins verdwaasd terug naar boord en vertrekken uit die troosteloze stinkhaven.
Paar dagen bij de sluis van Fintele (ja daar…), fietsen en eten met de buren en dan via het Lokanaal en Veurne naar de franse grens.
De VNF (de franse Rijkswaterstaat) heeft in haar oneindige wijsheid besloten dat de twee bruggen in het kanaal naar Duinkerken 48 uur van tevoren aangevraagd dienen te worden.
Dat kun je gewaar worden als je, afgemeerd voor de brug, door de brandnetels naar het sluishuis loopt en een lullig papiertje achter een vuile ruit hebt ontcijferd.
De daarbij vermelde telefoonnummers geven echter niet thuis.
Welkom in Frankrijk, het feest der herkenning, het meeste werkt….nèt !!
Via allerlei nummers in de kaart het VNF kantoor in Duinkerken gebeld en……….na twee uur wachten worden we doorgelaten…………(Ons sluimerende Frans is weer wakker!!)
Op z’n gemakkie schuift de Damsterdiep door het franse landschap, de BRONS ploft weer rustig, schip en motor voelen zich hier ook weer senang.
Langs (en niet naar) Duinkerken over het verbindingskanaal van de kust naar de Schelde en de kanalen richting de Oise.
De oude scheepslift van Fontinettes staat er nog steeds, vervelozer en meer verrot dan een jaar of wat geleden.
Deze lift is al 40 jaar vervangen door een grote, foeilelijke maar effectieve sluis.
oude sluisbediening in Douai
We besluiten over het Canal du Nord richting de Oise te varen.
Men is in dit gebied al jaren bezig met een nieuwe, grote Schelde – Seine verbinding zonder tunnels en met minder sluizen.
Een megalomaan project wat mij betreft; landschap vernielend en onvoorstelbaar duur.
Voorlopig schiet het niet op…………
Canal du Nord tunnelingang noordzijde
Wíj schieten wel behoorlijk op want alle sluizen werken vlot, de wachttijden zijn over het algemeen kort en dan zijn we ineens in Pont-l’Evêque en na twee dagen en een partij spitsensluizen via Guny in Bourg-et-Comin.
Ja, beste lezers, zo leer je nog eens wat franse plaatsnamen………..
prima plekkie….
Dat je dan zomaar met je eigen schip en alles wat je hebt bij je zomaar hier (en niet alleen hier) kunt varen en dat je dan eigenlijk de hele tijd mooi weer hebt en dat het eten goed is en dat we geen echt rare lichamelijke problemen hebben en dat we geen watertekort hebben (niet in de tank en niet onder het vlak…) dan kun je toch wel vaststellen dat we dit nog lang kunnen doen.
Ik kan nog bladzijden volschrijven over zo’n reis als deze maar dat doe ik niet, daar heb ik geen zin in en jullie ook niet!!
Hier laat ik het dus voor deze maand bij.
En, ach, natuurlijk, de cijfertjes: mei 2018, twee landgrenzen , 696 kilometer, 61 sluizen, 3 tunnels, 20 ligplekken en 340 liter olie gebruikt. Geen slecht begin, toch?
de route
de route mei 2018 (de zwarte lijn, volgende keer digitaal, haha?)
Het gaat jullie goed, tot de volgende keer!!
Ruud en Ann, ms. Damsterdiep